Dla marketingu | 17 grudnia 2018

Internetowa sprzedaż zagraniczna – prawa konsumenckie

Przedsiębiorca działający w branży e-commerce który planuje rozszerzyć sprzedaż swoich produktów również za granicę naszego kraju powinien się do tego w odpowiedni sposób przygotować. Oprócz aspektów technicznych takiej sprzedaży winien wziąć pod uwagę wszelkie kwestie prawne związane z działalnością wykraczającą poza teren jednego kraju. Rozwój branży e-commerce zmusza przedsiębiorców do prowadzenia ekspansji na rynki zagraniczne. Poniższy artykuł ma za zadanie przybliżyć kwestie prawne związane z sprzedażą międzynarodową.

Jeśli jesteś zainteresowany pomocą prawną i bezpłatną wyceną skontaktuj się z nami. Radca prawny Kraków.

Prawo Unii Europejskiej

Wskazać należy, że sprzedaż produktów w ramach europejskiej wspólnoty gospodarczej nie powinna w obecnych czasach nastręczać wielu problemów natury prawnej. Fakt ten związany jest z tym, że prawa poszczególnych krajów członkowskich są w dużym stopniu ujednolicone. Organy unijne od wielu lat dążą do tego aby wymiana gospodarcza na terenie UE była coraz łatwiejsza. W tym celu wprowadzono unijne dyrektywy, które kraje członkowskie zobowiązane były do implementacji. Wprowadzono także rozporządzenia unijne mające bezpośrednie zastosowanie, wymieniając przykładowo popularne Rozporządzenie 2016/679 tzw. RODO.

Bardziej skomplikowane może okazać się prowadzenie sprzedaży poza teren Unii Europejskiej. W takim przypadku należałoby zapoznać się z obowiązkami prawnymi konkretnego kraju oraz ewentualnie umowami międzynarodowymi łączącymi go z Polską.

Regulamin i Polityka Prywatności

Podstawowym dokumentem określającym zasady sprzedaży internetowej jest regulamin sklepu i polityka prywatności. W nim określone są prawa i obowiązki stron. Jeśli oferta sprzedaży kierowana jest do konsumentów mieszkających za granicą zarówno treść oferty jak również treść dokumentów prawnych w tym powinna być sporządzona w języku zrozumiałym dla konsumenta. Przedsiębiorca internetowy powinien zatem dokonać tłumaczenia regulaminu i polityki prywatności na język zrozumiały dla konsumentów. Podobnie należałoby uzupełnić stronę o jej wersję językową skierowaną do mieszkańców danego kraju, w tym ofertę prezentującą dany produkt oraz inne informacje zamieszczone na stronie przykładowo te związane z przesyłką czy formami płatności.

Prawo konsumenckie

Jak już wspomniano powyżej prawo Unii Europejskiej, w szczególności w zakresie nowej dziedziny prawa Internetu, zostało w dużym stopniu ujednolicone. W szczególności za sprawą dyrektyw unijnych. W tym przede wszystkim:

• Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów
• Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/44/WE z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji
• Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 2000/31/EC z dnia 8 czerwca 2000 roku o niektórych aspektach prawnych usług społeczeństwa informacyjnego (Dyrektywa o handlu elektronicznym)

Wyżej wymienione akty prawne często zawierają klauzule o minimalnej harmonizacji, co oznacza, że każdy kraj członkowski unii europejskiej musi przynajmniej w tym minimalnym stopniu dbać o prawa konsumenckie. Poniżej przedstawiono minimalne wymagania jakie obowiązywać będą we wszelkich krajach będących członkami Unii Europejskiej.

Prawo do informacji

Przedsiębiorca w jasny i zrozumiały sposób ma obowiązek udzielić konsumentowi następujących informacji:

1. główne cechy towarów lub usług w zakresie;
2. dane identyfikujące przedsiębiorcę, na przykład firma przedsiębiorcy, pełny adres pocztowy, pod którym przedsiębiorca prowadzi przedsiębiorstwo, oraz numer telefonu przedsiębiorcy;
3. łączna cena towarów lub usług wraz z podatkami lub, w przypadku gdy charakter towarów lub usług nie pozwala w sposób racjonalny na wcześniejsze obliczenie ceny – sposób, w jaki ma być obliczana cena, jak również, w przypadku gdy ma to zastosowanie, wszystkie dodatkowe opłaty za transport, dostarczenie lub usługi pocztowe lub, w przypadku gdy nie można w sposób racjonalny wcześniej obliczyć tych opłat – informacja o możliwości powstania konieczności uiszczenia takich dodatkowych opłat;
4. w przypadku gdy ma to zastosowanie – warunki płatności, dostarczenia, wykonania, termin, w jakim przedsiębiorca zobowiązuje się do dostarczenia towarów lub świadczenia usług, oraz stosowane przez przedsiębiorcę procedury rozpatrywania reklamacji;
5. oprócz przypomnienia o istnieniu prawnego obowiązku zapewnienia zgodności towaru z umową istnienie i warunki usług posprzedażnych oraz gwarancje handlowe, w przypadku gdy ma to zastosowanie;
6. w przypadku gdy ma to zastosowanie – czas trwania umowy lub, jeżeli umowa zawarta jest na czas nieoznaczony lub jeśli ma ulegać automatycznemu przedłużeniu, warunki jej rozwiązania;
7. w przypadku gdy ma to zastosowanie – funkcjonalność treści cyfrowych, w tym również mające zastosowanie techniczne środki ich ochrony;
8. w przypadku gdy ma to zastosowanie – każda mająca znaczenie interoperacyjność treści cyfrowych ze sprzętem komputerowym i oprogramowaniem, o której przedsiębiorca wie lub, racjonalnie oczekując, powinien był wiedzieć;

Jeśli zatem planujesz sprzedawać swoje produkty w konkretnym kraju i kierujesz ofertę na tamten rynek powinieneś powyższe informacje umieścić na stronie sklepu w języku, którym posługują się potencjalni klienci.

Ponadto przedsiębiorca musi zapewnić, aby konsument w momencie składania zamówienia wyraźnie przyjął do wiadomości, że zamówienie pociąga za sobą obowiązek zapłaty. Jeżeli w celu złożenia zamówienia wymagane jest aktywowanie przycisku lub podobnej funkcji, przycisk lub podobna funkcja muszą być oznaczone w łatwo czytelny sposób jedynie z użyciem słów „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub równoważnego jednoznacznego sformułowania informującego, że złożenie zamówienia pociąga za sobą obowiązek zapłaty na rzecz przedsiębiorcy. Jeżeli przedsiębiorca nie przestrzega powyższych zasad, konsument nie będzie związany umową lub zamówieniem.

Należy zatem oznaczyć przycisk w podsumowaniu zamówienia, który prowadzi do zawarcia umowy w języku zrozumiałym dla konsumenta.

Na stronie sklepu służącej do prowadzenia handlu elektronicznego przedsiębiorca zobowiązany jest także w jasny i czytelny sposób, najpóźniej na początku procesu składania zamówienia poinformować czy mają zastosowanie jakiekolwiek ograniczenia w dostarczeniu i jakie sposoby płatności są akceptowane.

Odstąpienie od umowy

Różnice w długości okresów na odstąpienie od umowy między państwami członkowskimi, prowadziły do niepewności prawa i do powstawania kosztów związanych z przestrzeganiem przepisów. Parlament Europejski i Rada doszły zatem do wniosku, że powinien mieć zastosowanie taki sam okres na odstąpienie od umowy we wszystkich krajach UE. Wobec tego w przypadku umów o świadczenie usług okres na odstąpienie od umowy obecnie wygasa po upływie 14 dni od zawarcia umowy. W przypadku umów sprzedaży okres na odstąpienie od umowy wygasa po upływie 14 dni od dnia, w którym konsument lub osoba trzecia inna niż przewoźnik i wskazana przez konsumenta wejdzie w fizyczne posiadanie towarów.

Konsument ma prawo do skorzystania z prawa do odstąpienia od umowy w ten sposób, że złoży oświadczenie sprzedawcy w języku dla siebie zrozumiałym. Przedsiębiorca może także udostępnić konsumentowi opcję elektronicznego wypełnienia i wysłania wzoru formularza odstąpienia od umowy lub jakiegokolwiek innego jednoznacznego oświadczenia na stronie internetowej. W takim przypadku przedsiębiorca powinien niezwłocznie przesyłać konsumentowi potwierdzenie odbioru takiego odstąpienia od umowy.

Po otrzymaniu oświadczenia o odstąpieniu od umowy przedsiębiorca zwraca wszystkie płatności otrzymane od konsumenta, w tym – w przypadku gdy ma to zastosowanie – koszty dostarczenia, bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym został poinformowany o decyzji konsumenta o odstąpieniu od umowy.

Reklamacje

Zgodnie z Dyrektywą UE 1999/44/WE konsument ma prawo do złożenia reklamacji gdy zakupione towary:

1. nie odpowiadają opisowi podanemu przez sprzedawcę i nie mają właściwości towarów, które sprzedawca przedstawił konsumentowi jako próbkę lub wzór;
2. nie nadają się do jakichkolwiek szczególnych celów, do których potrzebne są konsumentowi, a o których zawiadomił on sprzedawcę w czasie zawierania umowy i które sprzedawca zaakceptował;
3. nie nadają się do celów, do których towary tego samego rodzaju są normalnie stosowane;
4. nie wykazują jakość i wykonanie, które są normalne dla towarów tego samego rodzaju i jakich konsument może racjonalnie oczekiwać,
5. nie są zgodne z charakterem towarów biorąc pod uwagę wszelkie oświadczenia publiczne na temat szczególnych właściwości towarów, jakie wygłosił na ich temat sprzedawca, producent lub ich przedstawiciel, w szczególności w reklamie lub na etykiecie.

Sprzedawca odpowiada przed konsumentem za każdy brak zgodności, który istnieje w momencie dostawy towarów. W przypadku braku zgodności, konsument jest po pierwsze upoważniony do tego żeby żądać, aby sprzedawca naprawił towary albo może żądać od sprzedawcy jego wymiany na nowy. W obu przypadkach jest to wolne od opłat, chyba że byłoby to niemożliwe lub nieproporcjonalne.

W dalszej kolejności konsument może domagać się stosownej obniżki ceny lub unieważnienia umowy jeżeli konsumentowi nie przysługuje ani naprawa, ani zastąpienie, lub jeżeli sprzedawca nie dokonał naprawienia szkody w rozsądnym czasie, lub jeżeli sprzedawca nie dokonał naprawienia szkody bez istotnych niedogodności dla konsumenta.  Konsument nie ma prawa do unieważnienia umowy, jeżeli brak zgodności towaru z umową ma nikłe znaczenie.

Sprzedawca ponosi odpowiedzialność, gdy brak zgodności uwidoczni się w ciągu 2 lat od daty dostawy towarów.

Gwarancja

Gwarancja jest umową pomiędzy najczęściej producentem towaru a jego nabywcą. Gwarancja stanowi równoległe uprawnienia kupującego obok tych które wynikają z przepisów prawa. Zatem producent towaru ma prawo rozszerzyć uprawnienia konsumenta o dłuższy okres niż wynikający z przepisów prawa. Warto pamiętać, że gwarancja nie powinna wprowadzać konsumenta w błąd i nie powinna sugerować, że gwarancja wyłącza stosowanie powszechnej ochrony wynikającej z prawa konsumenckiego.  Dyrektywa UE 1999/44/WE wskazuje, że 2. Gwarancja powinna określać, w prostym i zrozumiałym języku zawartość gwarancji i podstawowe szczegółowe dane potrzebne dla złożenia skargi w oparciu o gwarancję, w szczególności okres ważności i zasięg terytorialny gwarancji, jak też nazwisko i adres gwaranta. Wobec powyższego gwarancja powinna być dostępna w języku zrozumiałym dla konsumenta.

Powyżej opisane aspekty międzynarodowego prawa konsumenckiego zobowiązują sprzedawców do zorganizowania sprzedaży nie naruszającej praw konsumentów mieszkających na terenie innych państw.  Sprzedawca powinien przede wszystkim pamiętać aby przygotować wersję językową sklepu zrozumiałą dla konsumenta oraz aby udostępnić mu wszelkie wymagane prawem informację w jego języku, w tym w szczególności udostępnić mu regulamin i politykę prywatności.  

W kolejnych artykułach uwagę zwrócę na poszczególne aspekty prawa konsumenckiego obowiązujące na terenie Niemiec, Holandii i Włoch. Przedstawię także aspekty podatkowe dotyczące e-handlu o zasięgu międzynarodowym.

Jeśli jesteś zainteresowany pomocą prawną i bezpłatną wyceną skontaktuj się z nami. Kancelaria prawna Kraków.